कविता - सिस्नु बिचमा जिन्दगि बाची रहेछु सिस्नुघारी बिचमा हास्दा नि पोल्छ रुदा नि घोच्छ कैदी सरह भएक चारैतिर बन्धन र पर्खालछ आधि बेरी आउछ आखा भरि धुलो सिस्नु लाइ छुदैन उज्यालो ले गिज्याउ दुर क्षितज बाट लम्किन खोज्छु सिस्नु ले घाइते बनाउछ आखा ले सिच्यो सिस्नुघारी फुल त्यस मा फुलेन अनुनय गरे मुक्ति पाउन मन त्यसको पग्लेन अट्टहास हासो हास्दै सिस्नु भन्छ खुच्चिंग तेरो जिन्दगि सदाको लागि मेरो बाहुपास मा छस हो यो जिन्दगि ढुँगा र काँडा बिचमा पिल्सिएको छ !