कविता -एउटा मृत्यु त्यस्तो होस् !

कहिले कहिँ लाग्ने गर्छ 

मेरा पनि अगी पछी कोइ त् रुने हुन् 

हज्जारौ हज्जारौ मलामी हुन्

तर 

 कहिले कहिँ लाग्ने गर्छ 

ए भगवान 

म गल्लीको कुक्कुर झैँ मर्न पाउ 

त्यो बेबारिसे लास माथि रुने कोइ नहोस 

म मरेको चिन्ने कोइ लाइ  थाहा न होस् 

किनकि किनकि 

मैले यो  जीवन मा कसै लाइ 

न त् खुसि  दिन सके

 न त्  कसैको हुन् सके 

त् मेरो  मृत्यु मा किन ?

कसैको आशु मेरो लागि ऋण बनोस 

यहि हो भोगेको जिन्दगि 

खुसि को हासो मा इर्श्या गर्छन 

दुख मा आशु झार्दा हेला गर्छन 

अनि मरे पछी को औपचारिकता को के अर्थ ?

हो यस्तै लाग्छ कहिले कहिँ 

मन भरि अशंतोष को पहाड बोकेर 

खुसि खोज्न भाग्दा भाग्दै 

समय ले कोल्टे फेरेको पत्तो कसलाई 

पहाड फोर्छु भन्दा भन्दै 

आँगन परदेश हुन् थाल्छ 

मेरा र आफन्त को के कुरा ?

छाला ले हड्डी को साथ छोडी दिन्छ 

सम्पति ले घर भित्र सम्म 

आफन्त घाट सम्म 

त्यसैले

एउटा मृत्यु यस्तो होस् 

 आफन्त भन्ने कसैको लागि भार न बनोस 

त्यहि मृत्यु आनन्द हुन्छ 

बेवारिसे एउटा ....त्यो लास माथि 

रुने जब  कोइ नहोस