लघु कथा

सत्य लुक्दैन झुठो टिक्दैन !

एकादेश मा एउटा स्वाभिमानी राजा थिए .उनले आफ्नो राज्य मा बिभिन्न साग सब्जी .पशुपालन फलफुल खेति गराएर अर्को राज्य मा निर्यात गरी राज्य कोष मा ठुलो धन राशि जम्मा गर्न  सक्षम भएका थिए .जो कोइ बेरोजगार लाई बोलाइ खेति पाती पशुपालन गर्न राज्य कोष बाट  बिना ब्याज ऋण सहयोग गर्थे .

ती राजा ले भर्खरै अर्को एउटा सानो राज्य माथि विजय प्राप्त गरी आफ्नो राज्य मा गाभी फर्केका थिए .उनले विजय प्राप्त गरेको त्यो राज्य मा नागरिक धेरै गरिब र दुखि थिए ..खाध्यान्न को अभाब थियो पशुपालन कृषिजन्य कुनै उत्पादन थाहा थिएन .सबै अर्को राज्य बाट महँगो मा किनेर लेराउनु पर्दथ्यो .त्यसले गर्दा त्यो देश को राज्य कोष समेत खालि थियो .

राजा ले भर्खर बिजय प्राप्त  गरेको त्यो भूभाग मा पशुपालन सागसब्जी फलफुल उत्पादन गर्न आफ्नो राज्य मा भएका अनुभबी किसान लाई छानेर पठाउने उदेश्य ले झ्याली पिटाए .सबै किसान ले आ आफ्नो दक्षता प्रमाणित गर्न आफुले उत्पादन गरेको फलफुल सागसब्जी को नमुना लिएर दरबार मा हाजिर हुन् आउनु ....

यो कुरो त्यहाँ  को एउटा छट्टु नागरिक ले पनि थाहा पाएछन् .र उसले जसको राम्रो खेति बारी छ  त्यहाँ त्यहाँ गएर  एक दुई एक दुई राम्रो उत्पादन चोर्दै माग्दै घर मा थुपारेर तोकिएको दिन अरु संगै ऊ पनि ती समान बोकेर दरबार मा हाजिर भयो .

राजा सबै को उत्पादन हेर्न र किसान को परिचय माग्न अगाडी के बढेका थिए .त्यहाँ भेला भएका अरु किसान हरु एक अर्कामा काने खुसि गर्दै मरी मरी हाँस्न थाले .राजा छक्क परे अनि अलमलमा पनि नागरिक हरु को हाँसो रोकिएको थिएन राजा अगाडी बढेर जिज्ञासा राख्दै सोधे तपाइँ हरु किन हास्नु भएको ?के कारण पर्यो होला ?तब किसान हरु ले जवाफ दिए .रिसानी माफ होस् सरकार ऊ त्यो अगाडी धेरै थरि फलफुल सागसब्जी बोकेर आउने कुनै काम गर्दैनन त्यो सब केहि हामी सित मागेको त् केहि चोरेर थुपारेका हुन् .

त्यहि भिड मा सबै किसान हरु को पछाडी एक झुम्रे मानिस खालि हात् उभिएको देखेर राजा ले सोधे तपाइँ को हो नि ?किन खालि हात् आउनु भएको ?मेरो आदेश सुन्नु भएको थिएन ?ती मानिस केहि बोल्नै आँटेका थिए कि बाँकी सबै किसान ले एकै स्वर मा निबेदन गरे सरकार यो राज्य मा असली किसान हाम्रा पथ प्रदर्शक उनै हुन् . यिनलाई बिहान उज्यालो भए देखि साँझ झमक्क नहुन्जेल हाम्रा खेत बारीमा आएर हामि लाई खेति पाती गर्न सिकाउने खेति को नमुना देखाउन हाम्रो खेतबारीमा   काम गर्दैमा फुर्सद हुँदैन .हामीले जे जति पनि उत्पादन गरेका छौ यो सबै यिनै को शिक्षा र सहयोग ले गर्दा सम्भब भएको हो .

त्यो सुनेर राजा ले ती झुम्रे किसान लाई अगाडी बोलाए अँगालो मारे अनि सबै लाई सुनाएर भने देश को लागि यिनी जस्तो इमान्दार र त्यागि नागरिक चाहिन्छ .म नत मस्तक छु तपाइँ प्रति तपाइँ जस्तो नागरिक नहुने हो भने म एक्लै ले देश बचाउन कहाँ सक्छु र  भन्दै राजा ले नयाँ भूभागमा  खेतीपाती गर्ने र  राजस्व संकलन गर्ने  मुख्तियारी दिएर पठाउने निर्णय सुनाए .साथै उनले त्यो छट्टु लाई पनि अगाडी बोलाएर भने यो देश मा सबै तपाइँ जस्तै धुर्त र छट्टु नागरिक भए देश कहाँ पुग्छ ?चलाखी धुर्त्याई मानिस को जीवन को ठुलो कलंक हो .एक पटक म माफ गरी दिन्छु ठगेर खाने  बुद्धि अब आइन्दा न् गर्नुस .ल तपाइँ पनि वहा संगै जानुस र हाम्रो नया भूभाग मा खेतीपाती मा सहयोग गर्नुस .म मेरो राज्य मा कोइ बेरोजगार धुर्त ठग देख्न सक्दिन .त्यसो भन्दै सबै किसान लाई भोजन खुवाएर उनि हरु ले लेराएको उत्पादन को उचित मूल्य बराबर सुन सिक्का दिएर बिदा गरे .

-- 
Shekhar Dhungel (शेखर ढुंगेल)

http://katunjedhungel.blogspot.com/