लघुकथा -मानिसको स्थान 

एउटा गाउमा कुन्दन नाम का दर्जी को सानो  परिवार थियो . .

दर्जी दाइ ले दुखम सुखम आफ्नो छोरा लाइ स्कुल पठाएका थिए .

एक दिन कारणबस स्कुल छिट्टै छुट्टी भएको ले दर्जी दाइ को छोरा घर जानु को बदला बाबु ले काम गर्ने ठाउमा गए .

दर्जी दाइ को छोरा ले बडो ध्यान पुर्बक आफ्नो बाबुले कपडा सिलाउने तरिका हेरी रहे.

उनले देखे कि उनको बुबा ले कपडा सिलाउने क्रम मा घरि घरि कपडा काट्दथे अनि कैची लाइ घुडामुनि च्यापेर राख्दथे 

.अनि फेरी घरि घरि कपडा सिलाउथे र सियो लाइ टोपी मा घुसारेर राख्दथे .

यो देखेर दर्जी दाइ को छोरा को मनमा जिज्ञासा उठ्यो ..र उनले बुबा लाइ सोधे .

बा ! बा !! म देखि रहेछु तपाइँ घरि घरि कपडा काट्दै कैची लाइ घुडाँमुनि च्यापेर राख्नु हुन्छ .

अनि घरि घरि सिउदै सियो लाइ भने आफ्नो शिर को टोपी मा राख्नु हुन्छ यस्तो किन गर्नु भएको ?

छोरा को कुरो सुनेर दर्जी दाइ ले उनलाई काख मा राखेर गाला सुम्सुम्याउदै सम्झाए .

हेर बाबु कैची ले हमेसा सद्धे कपडा  काट्ने काम मात्र गर्दछ.

सियो भने  कैचीले काटेको जोड्ने र बनाउने काम गर्दछ ,

त्यसैले हेर छोरा यो संसार मा जसले अरु लाइ काट्ने तोड्ने गर्दछ उसको स्थान हमेसा निचा नै हन्छ .

अनि  जसले जोड्ने बनाउने काम गर्दछ उसको स्थान हमेसा उचो नै हुन्छ .त्यसैले कैची लाइ घुडाँमुनि राखेको र सियो लाइ शिरको टोपी मा घुसारेको हो .

बुबा को यस्तो जवाफ सुनेर दर्जिदाई को छोरा को सोच मा ठुलो परिबर्तन आयो र पछी उनि त्यो गाउको महान समाज सेवी बने जो आज सम्म अमर छन्  .