शुभ प्रभात..... म छु र पो .संसार छ ! म छु र पो मेरा छन् मित्र छन् शत्रु छन् संसारमा म छु र पो गुनासो छ दिन र रातको नियतिसँगै लेखा जोखाको तराजुमा सुखी हाँस्नेहरूसित उन्माद बाँडिरहेछन दुखी रुनेहरू सित बिस्मात पोखिरहेछन जिन्दगी, घाम छायाको कुरा गर्छन दुख र सुखको आँशु झार्छन कथाहरू साझ बिहान बदलिरहन्छन बहाना हरु पानी र आगो झैँ मुर्त अमुर्त घेराभित्र गन्तब्यहरू निरन्तरित छन् कोही दोबाटोमा, कोही गोरेटोमा गुनासाका झिटी गुन्टा फुकाउँछन् आरोप प्रत्यारोप गर्छन पछ्याउदै क्षितिजका छायाहरू रहरका ठुला ठुला भारी बोक्छन सुस्ताएर चौतारीमा बाँकी बाटो हेर्छन घामको झुल्कोसँगै अस्तित्व मेटी जाने शीतको थोपा जस्तै हो जीवन भन्छन हाँस्दा हाँस्दै ओइलाई जाने फूलहरू काँडासित भँवराको गुनासो पोख्छन फेरी निरन्तरित नयाँ बिहानीसँगै नयाँ गन्तब्य, उही नियमितता नियतिको छायालाई पछ्याउदै गुनासोको भारी बिसाउन तछाडमछाड एउटा सिंगो संसार छ अगाडि बादल झैँ बदलिने नियति हरु सित सम्झौतामा रमाउनु छ फुल रस्वादंन को आकांक्षामा काँडा सित मितेरी लगाउनु पनि छ म छु, संसार छ र पो गुनासा छन्, बहाना छन् आफ्ना भन्छन पराइ भन्छन हरेक दिन कोइ भेटछन् कोइ छुटिन्छन अनिश्चित यात्रा लम्ब्याउन अनेक पात्र हरु कदम कदममा आउछन गुनासो गर्छन आक्रोश पोख्छन माया पोख्छन जिउने बहाना जीवन्त राख्छन नत्र त ... !