लघु कथा -हाम्रो नेता
एउटा गाउमा उहिले एउटा नामुद गफाडी थियो .उ स्वयम लाइ थाहा थियो कि उसले भनेको कसैले पनि पत्याउदैन भनेर तैपनि मौका जहिले पनि कहिँ न कहिँ केहि बोल्ने मौका को खोजीमा हुन्थ्यो .
बुढा हरु लाइ भेट्यो म पनि तपाइँ हरु जस्तै पाको हुन् पाए कति खुशी हुन्थे भन्थ्यो .
पधेरामा पुगेर आइमाई सित भन्थ्यो म पनि अर्को जुनी मा आइमाई भएर जन्मनु पाउ भनि भगवान सित प्राथना गर्ने गरेको छु भन्थ्यो .
गाउका फटाहा तोरी लाउरे हरु लाइ भेट्यो भने भन्थ्यो बाबु हो "यहि हो खाको लाको पाको "हुने उमेर न डराओ म छु तिमि हरु को साथ मा ..
त्यसै गरि एक दिन को कुरो हो गाउको चिया खाने चौतारी को पसल मा केहि साहित्य सित सम्बन्धित मानिस चिया पाउरोटी पुस्टकारी खादै गफ गर्दै थिए
गाउको त्यो गफाडी पनि आई पुग्यो .ताई न तुइ हात मा लाग्यो दुइ भने जस्तो गफ निकाल्न थालि हाल्यो .
उ स्वयम ले भन थाल्यो गफ पनि के गर्नु हो गाउले हो तिमि हरु सित जति सद्धे कुरो गरे पनि तिमि हरु ले पत्याउने होइनौ .
रामे .सुन्दर हरि हत्के बिर्खे हरु अग्रज साहित्यकार र उनि हरु को कृति को बारेमा छलफल गर्दै थिए उनि हरुले ले हास्दै एकै स्वर मा भने पत्याउने हुने कुरो गर न हामि पत्याई हाल्छौँ नि !
उसले अफ्नो बारेमा अनेक कुरो गर्यो आफ्नो गुण अनि खुबी को बारेमा भन्यो म यस्तो म उस्तो आदि आदि गाउले हरुले निर्बिबाद उसको कुरो सुनी रहे .देश विदेश को अनेक खबर भन्यो अन्त मा भन्यो त्यति मात्र हो र म त् साहित्य प्रेमी पनि त् हु नि तिमि हरुले मलाइ चिनेका नै छैनौ .
मैले आज मात्र कस्तो खतरा कविता लेखेको छु .
ए हो र कहिले सुनाएको भए पो त् थाहा पाउनु त् गाउले हरु ले उसको कुरो मा सहि थापे .
बिर्खेले भन्यो सुनाउ न त् तिम्रो कविता हामी पनि सुनौ !
उसले भन्यो सुनाउ त् ?
सबै ले एक स्वर मा भने सुनाउ सुनाउ
उसले सुरु गर्यो उहु उह औशिको रात टह टह जुन ........बाँकी के बोल्न आटेको थियो .
वरिपरी बसेर सुन्ने हरु खित .....खित...... खित........... खित .....खुत्........खुत् ...........खुत् उहूऊऊऊऊऊम ..... उहूउ .....हा ...हा.... हा..... हा हि.... हि .हि...... हि गर्न थाले
बिर्खेको को चिया सर्केर राम प्रसाद को सेतो कमिज भरी पर्यो उता हर्केको मुख बाट उछिट्टिएको चियो को सर्कोले हरि को कमिज को बेहाल बनाइ दियो .अर्को को जिउ भरि ...कसैको पाउरोटी मुख बाट उछिट्टिएर अर्को को गाला मा अर्को को भर्खरै मुखमा हालेको पुस्टकारी फुत्केर शिबे को ज्वारी कोट को बगलीमा ....एक ले अर्को को मुख हेर्दै हास्दै गर्दा हाशोले झन उग्र रुप लियो .कसैको आखा बाट आशु झार्न थाले कसैको नाक बाट सिंगान त् कसैको मुख बाट अनियन्त्रित थुक को छिट्टा फुत्तुत्तु निस्कियो .
सबै पेट मिच्दै उफ उफ गर्दै यता उतिः हल्लिन थाले लाग्थ्यो त्यहाँ १५ रेक्टर को महा भूकम्प नै आएको छ .
न त् गफाडीले उसको कविता बाचन अगाडी बढाउन सक्यो न त् अरु कसैले अरु अगाडी के छ भन्न त् भनेर सोध्न नै सके
उ रातो मुख लगाएर सुइकुच्चा ठोक्यो .
यता गाउले हरु पनि औशी को रात टह टह जुन भन्दै हास्दै बाटो लागे .
समय बित्दै गयो ,को कहाँ पुगे को के भए !
गाउले लाइ देख्दा उ गफाडी कर्के आखा ले हेर्थ्यो .सम्भब भए बाटो काटेर अर्कै तर्फ बाट हिड्न थालेको थियो .
अहिले त् उ हाम्रो गाउको मुखिया भएको छ रे
कस्तो होला अब त्यो गाउ अहिले भनेर विदेश बाट एउटा ले सोधेको थियो .
बिर्खे ले भनि दियो उही त् हो औशी को रात टह टह जुन ......झिंगापुर् माथि सिंगापुर को खोल ..
खित खित खित ........खुत् खुत् खुत् हि .... हि..... हि...... हा..... हा.... हा .....
(साभार नेपालीपोस्ट डट कम SEPT1 7 2012)
